GÖÇÜP ÇEKİP GİDEMEDİM YAYLAYA
El vurmasın tabip yaram derinde
Çiçek ektim diken bitti yerinde
Eller göçtü kaldım çadır yerinde
Göçüm çekip gidemedim yaylaya.
Yatamadım nazlı yarin kolunda
Sallanmadım ulu ağaç dalında
Atımı vurdular yayla yolunda
Göçüm çekip gidemedim yaylaya.
Ovacık yaylası bir yüce dağdı
Güzeller yaylada koyun sağardı
Ağustos ta yollarına kar yağdı
Göçüm çekip gidemedim yaylaya.
Yola çıktım karanlığın köründe
Yaylaları gezdim günü birinde
Dikenler bitmişti çadır yerinde
Ben de varıp konamadım yaylaya.
Karakız oluğuna konmuştu oba
Çadırlar kurmuştu hısım akraba
Bende gitmek için harcadım çaba
Göçüm çekip gidemedim yaylaya.
Açmıştı yaylada menekşe sümbül
Dallarına konup öterdi bülbül
Dağlarda yaşamak isterdi gönül
Göçüm çekip gidemedim yaylaya.
Yaylaya yağmıştı yılın ilk karı
Duman kaplamıştı yüce dağları
Benim tüm işlerin kalmıştı yarı
Göçüm çekip gidemedim yaylaya.
Güller çok üzmüştü garip bülbülü
İntizar etmişti yaslı gönül ü
Yaylalar yanmıştı bir bahar günü
Göçüm çekip gidemedim yaylaya.
Yaz gelip esmişti yakıcı yeller
Tarlalarda biçilmişti ekinler
Okullar açılınca çalmıştı ziller
Kısmet olup göçemedim yaylaya.
Bizim eller son yurduna konmuştu
Güz gelip her taraf hazan olmuştu
Sevdiğim kız o yıl gelin olmuştu
Ben bir daha hiç gitmedim yaylaya.
Yayla yollarını geçenler bilir
Koyundan kuzuyu seçenler bilir
Yayla hasretini çekerler bilir
Yıllar oldu göçemedim yaylaya.
Gökyüzünden kalktı karabulutlar
Yağmur yağmaz oldu kurudu otlar
Hep mazide kaldı katırlar atlar
Artık kimse göçmez oldu yaylaya.
Hiç kimse koyuna çoban olmadı
Hayvancılık öldü sürü kalmadı
Artık hep unutuldu yaylanın adı
Yıllar oldu göçülmüyor yaylaya.
Rüzgar gülleriyle doldu tarlalar
Delik deşik oldu bütün yaylalar
Kuraklık başladı akmıyor sular
Artık kimse göçmez oldu yaylaya
Konup göçmek artık bir tarih oldu
Yaylanın her yanı evlerle doldu
Yayladaki otlar çiçekler soldu
Şimdi kimse göçmez oldu yaylaya,