VEFA … (?)

Günümüzde çok az insanda rastladığımız vefadan bahsetmek istiyorum…

Herkesin dilinde olan fakat yüreğinde olmayan vefadan. Oysa ki vefa; dostluk, sadakat, sevgi, bağlılık… değil midir? Nasıl bir topluma dönüyoruz yazık! Ne dostluklarımızdan ne de sevgilerimizden eminiz bu günlerde.  Her şeyi menfaat ve birbirinin arkasından iş çevirmekmiş gibi gösteren insanlar, başkalarının hayatında sürekli kusur aramaya çalışan insanlar, dünyadan iyilikten güzellikten başka şeyler götürebileceğini düşünen insanlar…  İşte bu insanlar hiçbir zaman onu, o güzelliğin ‘VEFA’ nın tadına varamayacaklar. Vefa sadece İstanbul’da bir semt ismi değildir! Vefa güzeldir, vefalı olmak güzeldir. Ne kadar yaşayacağımızı bilmiyoruz. Kusur aramayı, vefasızlığı bırakıp; sevgiye, sadakate dönmeliyiz. Her zorluğa rağmen vefa yokuşunu çıkmaya çalışmalıyız, yokuşun sonu güzel olacaktır. Mevlana da “Bir adamın birçok hüner fen bilgi sahibi olduğuna bakma! Verdiği sözde duruyor mu? Vefâsı var mı? Asıl ona bak! Hakla ettiği sözleşmeyi yerine getiriyorsa insanlara verdiği sözde duruyorsa vefâlıysa onu istediğin kadar öv! Onun iyi vasıflarını bir bir say! O senin övgünden saydığın meziyetlerden daha üstün bir kişidir.” demiyor  mu?

Herkesin içinde parlamayı bekleyen küçük bir vefa ışıltısı vardır. Onu çok bekletmeyelim. Değer verdiğimiz insanlara sevgimizi hissettirip, sıkıca bağlanalım. Sevgi dolu günler bizi bekliyor.

Vefa ile kalın…